به گزارش مشرق، علیرضا علی احمدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش با بیان اینکه عزم ملی باید وجود داشته باشد که به یک هدفی در کشور برسیم و وزارت آموزش و پرورش هم باید سهم خود را ایفا کند، گفت: درباره آموزش‌های مهارتی و فنی و حرفه‌ای هم این عزم ملی نیاز است. به هرحال آموزش و پرورش بضاعتی در قالب هنرستان‌های فنی و کاردانش دارد.
وی افزود: در کنار موسسات فنی و حرفه‌ای که قبلا تحت پوشش آموزش و پرورش بوده‌اند و اکنون زیرمجموعه آموزش عالی هستند، هنرآموزان، کادر آموزشی، امکانات سازمان فنی و حرفه‌ای، حوزه صنعت و بخش خدمات، وزارت ورزش و جوانان، برخی مجموعه‌های هنر که وابسته به صداوسیما و وزارت ارشاد هستند و امکانات بخش خصوصی همگی ذیل سیاست‌های آموزش و پرورش باید بسیج شوند. البته بخشی از این امکانات هم بسیج شده و به کار گرفته می‌شود.
بیشتر بخوانید:
وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به موضوع آموزش در دوران کرونا گفت: سری به مصوبات شورای عالی زدم و برایم یادآوری شد که برنامه درسی ملی چقدر بیش از آنکه معلم و کلاس درسی بتواند پاسخگوی آن باشد، نیاز به استفاده از چندرسانه‌ای‌ها و فناوری‌های آموزشی دارد. اکنون به هرحال پدیده کرونا محدودیت‌هایی به وجود آورده و فرصت‌هایی نیز از جهت تعطیلی کلاس‌های درسی ایجاد کرده است.
علی احمدی افزود: آموزش و پرورش به سوی صداوسیما و اپراتورها دست دراز کرد تا بتواند آموزش‌ها را پوشش دهد. تصورم این است که چون معلوم نبود این ویروس چقدر ماندگار است نمی‌توانستند تصمیم بگیرند برنامه پایداری را داشته باشند. اما اکنون که محتمل شده این ویروس در سال آینده هم مهمان خواهد بود، چاره‌ای نیست که آموزش و پرورش خودش را آماده کند.
در جاهایی که شبکه شاد نیست می‌توان از تلویزیون استفاده کرد
وی ادامه داد: باید برای شروع سال تحصیلی این آمادگی را داشته باشند که از امکانات شبکه‌های مختلف رسانه ملی استفاده و فرصت آموزش از راه دور را فراهم و به ارتقای سطح عدالت آموزشی کمک کنند. حتی جایی که امکان پشتیبانی شبکه شاد نیست از طریق تلویزیون می‌توان آموزش‌ها را دنبال کرد.
وزیر اسبق آموزش و پرورش در پاسخ به پرسشی مبنی بر برگزاری برخی جلسات مسئولان آموزش و پرورش با مدیران موسسات آموزشی کنکور با هدف تبادل امکانات مانند تهیه موبایل برای دانش‌آموزان محروم و در مقابل اجازه عرضه محصولات در شبکه شاد اظهار کرد: صحت آن را باید از مسئولین وقت پرسید. می‌شود فرض کرد چنین حالتی هم مطرح باشد اما نکته آن است که ظرفیت یک میلیونی معلمان بالفعل و خود خانواده‌ها و د انش‌آموزان، معلمان بازنشسته را نباید فراموش کرد.
وی افزود: اگر از طریق سازمان پژوهش نیازهای خود و استانداردهای تولید چندرسانه‌ای‌ها چون کتاب الکترونیکی را با توجه به برنامه درسی ملی و مصوبات شورای عالی اعلام کنیم و در کنار آن هم یک نظام پاداش دهی در نظر بگیریم که هر شهروندی محتوایی را تولید کرد که از استانداردهای لازم برخوردار بود می‌توانیم به ازای تعداد دفعات مراجعه به آن محتوا، کیف پول الکترونیکی کار کند و دستمزدی به تولید کننده محتوا پرداخت کنیم و در واقع یک جمع سپاری اتفاق بیفتد.
علی احمدی با بیان اینکه یکی از همین ظرفیت‌ها می‌تواند همین موسسات باشند و شاید نیازی به معامله با آن شکلی که شما بیان کردید نباشد، در پاسخ به اینکه «آیا اگر شبکه شاد به دکانی برای موسسات کنکوری تبدیل بشود موافقید یا مخالف؟» گفت: قطعا موافق نیستم، اما موافق مشارکت جمعی مردم در تولید محتوا هستم و به ازای آن هم حق الزحمه‌ای در نظر گرفته و فیش حقوقی دومی برای معلمان در نظر بگیریم اما لزومی ندارد موسسات کنکوری پایشان به شبکه شاد باز شود.
